Od ponad szesnastu lat pomagam firmom transportowym, gdy muszą stawić czoła konsekwencjom gwałtownego, czasem śmiertelnego wypadku. Takie sprawy to zawsze rollercoaster emocji. Oczywiście, jako profesjonalista, podchodzisz do takiej sprawy z biznesowej perspektywy prawnej. W końcu tego oczekuje się od prawnika. Ale ta strona prawna jest zwykle przyćmiona przez emocjonalną i osobistą stronę sprawy. Zwłaszcza w przypadku śmiertelnego wypadku. Intensywne emocje na sali sądowej nie kłamią. Żal i strata kierowcy wciąż są odczuwalne w firmie. I zawsze to samo pytanie. Jak, u licha, mogło do tego dojść?

W związku z tym, firmy muszą stawić czoła licznym kwestiom prawnym. Nie tylko wiążą się one z różnego rodzaju konsekwencjami finansowymi, takimi jak żądanie odszkodowania od krewnych, którzy przeżyli wypadek lub grzywna od holenderskiej Inspekcji Pracy; poważny wypadek z (śmiertelnymi) obrażeniami zwykle prowadzi również do dochodzenia karnego. Może to nawet skutkować skazaniem firmy i przełożonego na grzywnę, karę pracy lub nawet karę więzienia. Wpis w dokumentacji sądowej może również zagrozić certyfikatowi dobrego postępowania.

Przedmiotowe przepisy to ustawa o warunkach pracy i dekret o bezpieczeństwie i higienie pracy. Ustawa zapewnia "ogólne ramy", a dekret o bezpieczeństwie i higienie pracy szczegółowo reguluje przepisy. Za pośrednictwem ustawy o przestępstwach gospodarczych przepisy te są egzekwowane na drodze karnej. W przypadku pytania, czy doszło do naruszenia ustawy o bezpieczeństwie i higienie pracy, istnieją co najmniej trzy powtarzające się punkty.

Po pierwsze, obejmuje to "inwentaryzację i ocenę ryzyka". Wiąże się to ze sporządzeniem przez firmę mapy działań wysokiego ryzyka, z którymi może zetknąć się personel. Kwestia tego, jak szczegółowe powinno to być, jest przedmiotem dyskusji i zależy od przypadku. Jednak w przypadku działań zagrażających życiu, ogólnie wymagane jest wyraźne odniesienie się do ryzyka i sposobów jego zwalczania. Jest to zatem kwestia pisemnej polityki: jakie niebezpieczeństwo rozpoznaje firma i jak należy mu przeciwdziałać? Doświadczenie pokazuje, że sądy patrzą na to ściśle.

Inspekcja Pracy sprawdza następnie, w jakim stopniu personel otrzymał wystarczające informacje i instrukcje. Zazwyczaj stosuje się powszechnie znane "szkolenie VCA", które obejmuje podstawowe elementy rozpoznawania zagrożeń. Jednak w przypadku konkretnych działań i zagrożeń może to być niewystarczające i wymagane są bardziej ukierunkowane instrukcje.

Wreszcie, istnieje kwestia, czy firma zapewniła wystarczający nadzór podczas wykonywania niebezpiecznej pracy. W orzecznictwie sądowym coraz częściej na pierwszy plan wysuwa się to, że obowiązek staranności pracodawcy obejmuje ochronę pracowników przed ich własnymi błędami i nieostrożnością. W międzyczasie wydaje się, że ten obowiązek opieki obejmuje również błędy i nieostrożność osób trzecich. Pytanie brzmi zatem, gdzie kończy się granica "rozsądnego" obowiązku opieki. Pracodawca może być zobowiązany do podjęcia niezbędnych wysiłków w celu zapewnienia bezpieczeństwa swoim pracownikom. Nie powinno to jednak skutkować formą "ścisłej odpowiedzialności", co obecnie często ma miejsce. W walce prawnej, jakkolwiek zrozumiałej, emocje nigdy nie powinny przeważać.

‍